दिसलीस तू, फुलले ऋतू
उजळीत आशा, हसलीस तू !
उरले न आंसू, विरल्या व्यथा ही
सुख होऊनीया आलीस तू !
जाळीत होते मज चांदणे जे
ते अमृताचे केलेस तू !
मौनातूनी ये गाणे दिवाणे
त्याचा अनामी स्वरभास तू !
जन्मात लाभे क्षण एकदा हा
ते भाग्य माझे झालीस तू !!
Tuesday, April 3, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment