बंदी तूझा मी

दयाघना, का तुटले चिमणे घरटे
उरलो बंदी असा मी

अरे जन्म बंदीवास, सजा इथे प्रत्येकास
चुके ना कुणास, आता बंदी तुझा मी

दहा दिशांची कोठडी, मोहमाया झाली वेडी
प्राण माझे ओढी, झालो बंदी असा मी

बालपण ऊतू गेले अन तारुण्य नासले
वार्धक्य साचले, उरलो बंदी तूझा मी

एकाच या जन्मी

एकाच या जन्मी जणू फिरुनी नवी जन्मेन मी

स्वप्नाप्रमाणे भासेल सारे, जातील सार्‍या लयाला प्रथा
भवती सुखाचे स्वर्गीय वारे, नाही उदासी ना व्यथा
ना बंधने नाही गुलामी, भीती अनामी विसरेन मी
हरवेन मी, हरपेन मी तरीही मला लाभेन मी

आशा उद्याच्या डोळ्यात माझ्या, फुलतील कोमेजल्या वाचुनी
माझ्या मनीचे गूज घ्या जाणूनी, या वाहणार्‍या गाण्यातूनी
लहरेन मी, बहरेन मी क्षितीजातूनी उगवेन मी

कुण्या देशीचे पाखरु

कुण्या देशीचे पाखरु, माझ्या अंगणात आले
त्याचे पंख परदेसी, परि ओळखीचे डोळे

माती कोठल्या धरेची, त्याच्या नखांना लागली
माया हिरवी कोणती, त्याच्या उरात साठली
आणि कोठले आकाश, त्याने सर्वांगा माखले

कुठे पिऊन घेतले, त्याने मेघातले जळ
दिली वार्‍याने कोठल्या, त्याला चोचीतली शीळ
त्याच्या लकेरीत गाणे, कुण्या जन्मीचे भेटले

माझ्या ओंजळीचे झाले मऊ घरटे राजस
त्याला न्हाऊ घालावया ओला काजळ पाऊस
माझे मन त्याच्यासाठी फांदी होऊनिया झूले

झुलतो बाई

झुलतो बाई, रास झुला
नभ निळे, रात निळी, कान्हाही निळा

वार्‍याची वेणू, फांद्यांच्या टिपर्‍या
गुंफतात गोफ चांदण्यात छाया
आभाळाच्या भाळावरी, चंदेरी टिळा

प्रण्हीन भासे, रासाचा रंग
रंगहीन सारे, नसता श्रीरंग
चोहीकडे मज दिसे हरी सावळा

गुंतलास कोठे, नंद नंदना तू
राधेच्या रमणा, केव्हा येशील तू
घट झरे, रात सरे, ऋतू चालला

दिसलीस तू, फुलले ऋतू

दिसलीस तू, फुलले ऋतू
उजळीत आशा, हसलीस तू !

उरले न आंसू, विरल्या व्यथा ही
सुख होऊनीया आलीस तू !

जाळीत होते मज चांदणे जे
ते अमृताचे केलेस तू !

मौनातूनी ये गाणे दिवाणे
त्याचा अनामी स्वरभास तू !

जन्मात लाभे क्षण एकदा हा
ते भाग्य माझे झालीस तू !!

मन मनास उमगत नाही

मन मनास उमगत नाही, आधार कसा शोधावा ?
स्वप्नातील पदर धुक्याचा, हातास कसा लागावा ?

मन थेंबांचे आकाश, लाटांनी सावरलेले
मन नक्षत्रांचे रान, अवकाशी अवतरलेले
मन गरगरते आवर्त, मन रानभूल, मन चकवा

मन काळोखाची गुंफा, मन तेजाचे राऊळ
मन सैतानाचा हात, मन देवाचे पाऊल
दुबळया, गळक्या झोळीत हा सूर्य कसा झेलावा

चेहरा, मोहरा ह्याचा कुणी कधी पाहीला नाही
धनी अस्तित्वाचा तरीही, ह्याच्याविण दुसरा नाही
ह्या अनोळखी नात्याचा, कुणी कसा भरवसा द्यावा

आला आला वारा

आला आला वारा, संगे पावसाच्या धारा
पाठवणी करा, सया निघाल्या सासुरा

नव्या नवतीचं बाई, लकाकतं रुप
माखलं गं ऊनं, जनू हळदीचा लेप
ओठी हासू, पापणीत आसवांचा झरा

आजवरी यांना किती जपलं, जपलं
काळजाचं पानी किती शिपलं, शिपलं
चेतवून प्राण यांना, दिला गं उबारा

मी सोडून सारी लाज

मी सोडून सारी लाज, अशी बेभान नाचले आज
की घुंगरु तुटले रे, की घुंगरु तुटले रे!!!

बहरली वीज देहांत, उतरले प्राण पायांत
वार्‍याचा धरुनी हात, अशी बेभान नाचले आज
की घुंगरु तुटले रे, की घुंगरु तुटले रे!!!

मन वेडे तेथे जाय, ते जवळी होते हाय
अर्ध्यात लचकला पाय, तरी बेभान नाचले आज
की घुंगरु तुटले रे, की घुंगरु तुटले रे !!!

सखी मंद झाल्या तारका

सखी मंद झाल्या तारका, आता तरी येशील का ?

मधुरात्र मंथर देखणी, आली तशी गेली सुनी
हा प्रहर अंतिम राहिला, त्या अर्थ तू देशिल का ?

हृदयात आहे प्रीत अन ओठांत आहे गीत ही
ते प्रेमगाणे छेडणारा, सूर तू होशिल का ?

जे जे हवे ते जीवनी, ते सर्व आहे लाभले
तरी ही उरे काही उणे, तू पूर्तता होशिल का ?

बोलावल्यावाचूनही मृत्यू जरी आला इथे
थांबेल तो ही पळभरी, पण सांग तू येशिल का ?

सांज ये गोकुळी

सांज ये गोकुळी, सावळी सावळी
सावळयाची जणू साऊली

धूळ उडिवत गाई निघाल्या
शाम रंगात वाटा बुडाल्या
परतती त्या सवे, पाखरांचे थवे
पैल घंटा घूमे राऊळी

पर्वतांची दिसे दूर रांग
काजळाची जणू दाट रेघ
होई डोहातले चांदणे सावळे
भोवती सावळया चाहूली

माऊली सांज, अंधार पान्हा
विश्व सारे जणू होय कान्हा
मंद वार्‍यावरी वाहते बासरी
अमृताच्या जणू ओंजळी

रात्रीस खेळ चाले

रात्रीस खेळ चाले, या गूढ चांदण्यांचा
संपेल ना कधीही, हा खेळ सावल्यांचा

हा चंद्र ना स्वयंभू, रवी तेज वाहतो हा
ग्रहणात सावल्यांचा अभिशाप भोगतो हा
प्रीतीस होई साक्षी, हा दूत चांदण्यांचा

आभास सावली हा असतो खरा प्रकाश
जे सत्य भासती ते, असती नितांत भास
हसतात सावलीला, हा दोष आंधळयांचा

या साजिर्‍या क्षणाला, का आसवे दिठीत
मिटतील सर्व शंका, उबदार या मिठीत
गवसेल सूर अपुल्या, या धूंद जीवनाचा

फिटे अंधाराचे जाळे

फिटे अंधाराचे जाळे, झाले मोकळे आकाश
दरीखोर्‍यातून वाहे एक प्रकाश, प्रकाश

रान जागे झाले सारे, पायवाटा जाग्या झाल्या
सूर्य जन्मता डोंगरी, संगे जागल्या सावल्या
एक अनोखे लावण्य, आले भरास भरास

दव पिऊन नवेली झाली, गवताची पाती
गाणी जुनीच नव्याने आली पाखरांच्या ओठी
क्षणापुर्वीचे पालटे जग उदास उदास

झाला आजचा प्रकाश, जुना कालचा काळोख
चांदण्याला किरणांचा सोनसळी अभिषेक
सारे रोजचे तरी ही नवा सुवास सुवास